Pusher üçlemesinin ikinci filmi ilkinde ve üçüncüsünde olduğu gibi 3 dakikalık çarpıcı bir açılış sahnesine sahip. Hapisteki Tonny'ye eski bir mahkumdan ders niteliğindeki bir hikaye: esas olan korkularına egemen olmak! ve ardından gelen jenerik.
Tonny hapisten çıktıktan sonra gene bildiği eski dünyaya, sokaklara dönüyor. araba hırsızlığıyla, uyuşturucu satışıyla hayata tutunmaya çalışıyor. Tonny Frank kadar güçsüz ve bir o kadar da akılsız. ayarladığı iki fahişeyi beceremeden gönderiyor, ilişkisi olan bir kadından istemediği halde bir çocuk sahibi oluyor.
Fehn üçlemesi ilkinde 3. filmde olduğu gibi çıkışsızlığı anlatıyor. karakter bu dünyadan kurtulmayı aklının bir an için ucundan geçirse de, onu bu dünya bunaltsa da onu bir türlü terk edemiyor, ta ki sona kadar... bu film diğer iki filmden farklı olarak biraz daha fazla insani boyutu var. duyguları olmayan ve aptalca yaşayan bir insan bile daha fazla tahammül edemediği gayri meşru bir dünya bu.
ilk film için yazdığım yazı: http://bertangokmen.blogspot.com.tr/2014/01/pusher.html
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder